بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
.
Hani, tâuna da züldür bu rezil istilâ!
Batan gemilerden birinde yaralı olarak denize düşen bir düşman subayı anlatıyor: Top başında bekliyordum. Her an bir merminin başıma düşmesi mümkündü. Derken biden bire müthiş bir patlama oldu. Yere kapandım, sonra dehşetli bir sarsıntı ile havaya fırladım ve kendimi boğazın buz gibi sularında buldum. Mayına çarpmıştık. Gemimiz batıyordu. Artık hiçbir şey yapılamazdı. Yüzerek kurtulmadan başka çare yoktu. Sahil yakın da, fakat sağ bacağımdan yaralanmış olduğumu ve müthiş ızdırap verdiğini hissetmeye başladım. Buna rağmen sahile yüzmeye başladım. Karaya ayak atmak üzere iken pantolonum kan içinde idi. Halsiz ve bitkindim. Tüfeğine süngüsünü takmış bir Türk neferinin bana koşarak geldiğini gördüm.