Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla
Hamtlar Allahu Teala’ya mahsustur. Salat ve selam Kâinatın efendisi
Hz. Muhammed (sav) e aline ve ashabına onun nurlu yolunda gidenlere
olsun.
Allahumme salli ala Muhammed’in ve ala ali Muhammed
Değerli okurlarım! Öfke, kötü bir huydur. Aslı ateştir, yarasıda
kalpte bulunur. Kaynağı şeytana dayanır Kuranı kerimde “Beni ateşten
onu “Âdemi” ise topraktan yarattın “ dediği buruluyor ateşin yapısı
rahat durmamak, Dalgalanmak, hareket etmektir.
Toprağın yapısı ise sakin ve rahat durmaktır öyleyse öfkeye kapılan
kimse, Âdemden çok şeytanla ilgili olur.
Onun için Hz Ömer (r.a) Resulullah (s.a.v.)’e “bana çok Kısa ve
faydalı bir şey bildirin “dediğinde Allah resulü (s.a.v.) kızma
cennete girersin buyurdu.
Birçok din büyüğü şu hususta fikir birline varmıştır öfke anında
yumuşaklık göstermekten ve intikam anında sabredici olmaktan üstün
hiçbir şey yoktur ne kadar sorduysa, peygamberimiz (s.a.v.) aynı şeyi
buyurdu Güzeller güzeli (s.a.v) ”sirke balı nasıl bozduysa öfke imanı
öyle bozar”
İnsanoğlunun kızıp öfkelenmekten tamamen kurtulması mümkün değildir,
ama kendisine hâkim olması mümkündür.
Öfke insanoğluna, onu silah edinip kendine zarar veren şeylerden
korumak için verilmiştir.
Öfke kalbi tutuşturan ateş gibidir. Kalp tutuşunca dumanı beyne gider
ve beyni etkileyip akıl ile düşüncenin kararmasına, doğruyu
görmemesine sebep olur.
Bu çok kötüdür. Bunun içindir ki büyükler öfke aklı giderir
demişlerdir. Öfkenin çok az olmasıda iyi değildir.
Harama ve kâfirlere karşı sert olmak öfke ile olur. Allahu Teâlâ
Efendimiz (s.a.v.) hitaben “Kâfir ve münafıklarla savaş, onlara sert
davran” Başka bir ayeti kerimede Ashabı övüyor ve şöyle buyuruyor.
“Kâfirlere karşı gayet sert, kendi aralarında ise çok
merhametlidirler” (Fetih Suresi, 29.)
Bütün bunlar öfkeyle olur. Öfke, ne aşırı derecede fazla nede yok
denecek kadar az olacaktır. Orta kararda olup akıl ve dinin emrinde
olmalıdır.
Bazıları, nefsi terbiye etmekten gaye öfkeyi tamamen kalpten söküp
atmak ve onu yok etmek olduğunu sanırlar bu yanlıştır öfke silahtır
onsuz yaşanmaz insanın yaşadığı sürece, nasıl şehvetten tamamen
arınması mümkün değildir.
Öfke ihtiyaçtan doğar. Bir insan ihtiyaç duyduğu bir şeyi başkasına
kaptırırsa kızar. Güzeller güzeli (s.a.v.) buyuruyor ki, “Bende
insanım insanlar gibi kızarım. Eğer kızgınlık halinde birine lanet
eder sert söz söyler veya döversen, Allahım! Bu yaptıklarımı onun için
rahmet vesilesi yap.
Abdullah b. Amir diyor ki, Efendimiz (s.a.v.) sordum “Ya Rasülellah
öfke ile söylediğimiz sözleride yazalım mı? Kâinat’ın efendisi buyurdu
ki. Yaz. Senin insanlara peygamber olarak gönderen Allaha yemin ederim
ki. Öfkeliyken de dilimden doğrudan başka bir şey çıkmaz.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ben kızmam demiyor kızgınlık beni
doğrudan ayırmıyor buyurdu. Bir gün Hz Aişe (r.anha.) kızdı
peygamberimiz (s.a.v.) “Ey Aişe şeytanın geldi buyurdu. Hz. Aişe senin
şeytanın yokmudur” diye sordu Allah Rasülü (s.a.v.) şöyle buyurdu:
“Var. Fakat Yüce Allah'ın yardımıyla onu esir edip emrimin altına
aldım bana iyilikten başka bir şey söylemez ben kızmam demedi.”
Allahu Teâlâ yanında kulun yuttuğu şeylerden öfkeden daha çok sevileni
yoktur. Hz. Ömer.(ra) Öfkesini yutanın kalbini imanla doldurur fudail
bin iyaz
Kuvvetlilik, güreşte herkesi yenen kişi değildir.
Asıl kuvvetli, hiddet anında nefsine hâkim olandır. (Hadis şerif.)
Kuvvetliniz hiddet anında nefsine hâkim olanınız ve en yumuşağınızda
kudreti yeterken affedeninizdir (Hadisi şerif.)
Kişinin öfkesini yenmesi, özür dilemek zilletine düşmekten daha
iyidir. İbnü’l Makanna (r.a.)
Öfke ateşi önce sahibini yakar sonra kıvılcımı düşmana ya varır yâda
varmaz (Sadi Şirazi)
Öfkenin öncesi, delilik, sonu pişmanlıktır. (Lokman Hekim.)
Cahilin öfkesi sözünde, akıllınınki de fi ilindedir.(Hükemadan)
Yenilmesi gereken ilk düşmanlar, öfke ile umutsuzluktur.
Gücünün yetmediğine kızmak, acizlik, gücünün yettiğine kızmak da alçaklıktır.
Öfkeliyken konuş, göreceksin ki pişman olacağın en güzel konuşmayı yapacaksın. .
Kızgınlık, İnsanın lambasını söndüren bir rüzgârdır.
İnsanın taşıyacağı en ağır yük, kindir. .
Bir anlık öfke her şeyi yok eder... .
Öfkeyi meydana getiren sebepler.
*Kibirdir. Kibirli olan kimse küçük bir sözle veya kendisine karşı
yapılan az bir saygısızlık karşısında öfkelenir. Kibir alçak
gönüllülükle yok edilmelidir.
Kendini anlayış, bilgi ve hareketlerde başkasından üstün görmektir.
Şakadır. Şaka birçok durumlarda insanı kızdırır şaka yapmak arzusu
keyfine uymaktan ve dünya sevgisinden ileri gelir.
Çok gülmek, dalga geçmekte kızmaya sebep olur.
*Başkasını kınamak veya ayıplamaktır. Bunlar her iki tarafında
kızmasına sebep olan şeylerdir ilacıda hiç kimsenin kusursuz ve
ayıpsız olmadığını düşünmektir o halde kendisi de kusurludur öyleyken
başkasını nasıl ayıklayabilir.
*Mal ve makam tutkusudur. İnsanda iki kötü huy meydana gelir birisi
bir kuruş malı ziyan olduğunda kızgınlığa sevk eden cimriliktir.
Diğeride bir lokma kaçırdığında bile öfkeye sevk eden aç gözlülüktür.
Köpeklerin, cahillerin, ahmakların ve kötü huyluların âdeti olan
öfkeye mertlik, Erkeklik; Peygamberlerin velilerin iyi iş yapanların
ahlakı olan yumuşaklık ve hoşgörüye de hamiyetsizlik ve gayretsizlik
adının verirler.
Kişinin kendi öfkesine hâkim olması kadar büyük mertlik ve kahramanlık yoktur.
Öfkeye hâkim olmak peygamber ve velilerin, öfke ise cahil insan ve
yırtıcı hayvanların sıfatıdır.
Rabbime emanet olunuz. Selam ve dua ile.
“Hem deme bende herkes gibiyim. Çünkü herkes sana kabir kapısına
kadar arkadaşlık eder”
“Fahri Kâinat efendimiz (sav) bana okuduğunuz salavatı şerifeyi cuma
günleri daha da artırınız. Cuma günleri salavati şerifeyi daha çok
okumamızı istemiştir. Çünkü cuma günleri bütün günlerin efendisidir”
Beraber okuyalım inşallah
Allahumme salli ala Muhammed’in ve ala ali Muhammed
